Baardkonijnen of leeuwenkopjes

In het buitenland denkt men dat dit een Belgisch ras is. Hoewel men het hier op markten en in sommige dierenwinkels wel kan vinden, is het een niet erkend ras . Ik vermoed dat deze dieren ontstaan door inkruising met angora's. Een standaard is er niet in Belgie en dus kan men zich hier niet met gezag uitspreken over de grootte van het konijn. Een flink aantal jaar geleden heeft een groep Oost-Vlaamse fokkers pogingen gedaan om de "Petegemse Baard" te doen erkennen, zonder succes echter. In het buitenland heeft men op dit idee verder bebouwd en daar vond het ras wel de erkenning die het ongetwijfeld verdiend.

Foto: Annelies

In Groot Brittania is Het leeuwenkopje wel een erkend ras.
Daar zijn ze zeer geliefd als troeteldier en als showdier. Van karakter zijn het dan ook vriendelijke en rustige dieren die graag worden aangehaald en die toch niet teveel eisen stellen qua verzorging. In tegenstelling tot de angora hebben de manen weinig neiging om te gaan klitten, zoadat een wekelijks kambeurt volstaat om de diertjes mooi en netjes verzorgd te houden.

De Engelse standaard schrijft voor dat het haar van deze dieren op de rug kort moet zijn, achteruit liggend met weinig of geen lange haren op de flanken. De oren zijn kort, flink behaard, zonder pluimen. De manen daarentegen moeten lang zijn en zeer imposant. Ze mogen niet te kort of te wollig zijn en tellen zeer zwaar door in de beoordeling.
Het type is kort en gedrongen, het gewicht is min 3Lb 4oz en max. 3Lb.12 ounces

http://www.geocities.com/lionheadrabbits/

De voedstertjes zijn goede moeders en gewoonlijk zeer vruchtbaar. Het aantal jongen ligt hoog. Ze maken zeer goede nesten en trekken hiervoor zelfs hun mooie manen uit. Vastgesteld werd dat veel voedsters hun manen verliezen wanneer ze de volwassen leeftijd bereiken. Hiermede moet men bij de fok rekening houden. Men doet er goed aan om voedsters in te zetten die hun manen niet verliezen. En hoewel bij leeuwen de leeuwin geen manen heeft, zien we dit liever niet bij de gelijknamige konijnen en willen we graag manen zien bij zowel voedster als ram.

De manen bij de voedster zijn minder overvloedig dan bij de ram

Onze overburen kennen zelfs de "Lionhead lop".
Een diertje om op slag verliefd op te worden.

Het is vergelijkbaar met onze Nederlandse dwerghangoor, maar uitgerust met een flinke hoeveelheid lange haren rond het hoofd.

Ik wil hier verder nog bij opmerken dat ondermeer in America the fuzzy lop een erg populair ras is, hier niet erkend en quasi onbestaande en dat in wezen een langharige dwerghangoor is. Mooi om zien, maar veeleisend op gebied van onderhoud. Regelmatige kambeurten zijn onontbeerlijk.

Langharige konijnen zijn nooit geschikt om in de tuin rond te lopen. Hun vacht wordt vuil en nat en natte pels wordt onkambaar.

Het konijn van Annelies (zie boven op deze pagina) woont samen met het zwartharige broertje in dit prachtige konijnenhuis