Konijnen zien er schattig uit, hun aaibaarheidsfactor lijkt zo hoog, dat niemand er bij stilstaat dat schijn wel eens kan bedriegen.

Van nature uit zijn konijnen helemaal niet agressief. Het zijn prooidieren en dus zullen ze meestal de weg van de minste weerstand kiezen en vluchten bij gevaar. Zich verweren gebeurt slechts als de vlucht uitgesloten is.

Agressie is zelden aangeboren, hoewel het een factor is waar men rekening mee kan houden. Zo is bij fokkers algemeen bekend dat witte dieren met blauwe ogen niet vrij te pleiten zijn van een vaak wel erg levendig temperament. Het is beter met deze dieren, als men ze niet kent, enige voorzichtigheid aan de dag te leggen, voor ze, bij wijze van spreken, aan je vingers blijven hangen. De agressie die men bij deze leucistische dieren, zoals men deze groep noemt, aantreft is echter heel vaak stamgebonden. Ook epilepsie komt veel voor in sommige van deze stammen. Een fokker kan er dus rekening mee houden en vooral agresssieve voedsters uitsluiten voor de fok.

Voor de leek goed om weten is dat rammen vaak veel lievere en vriendelijker dieren zijn en blijven dan voedsters.

Men moet bij agressieve konijnen een onderscheid maken tussen :
- zich vergissen (konijnen zien niet zo heel scherp van dichtbij en kunnen dus niet altijd de grens leggen waar het hapje begint en je vinger eindigt),
- zijn territorium verdedigen
- geslachtsdrift
- pure agressie.

Het eerste buiten beschouwing gelaten is agressie steeds een uiting van angst. Dit moet men steeds goed voor ogen houden. Straffen heeft geen enkele zin, het konijn reageert in paniek en straf zal zijn idee, dat jij niet te vertrouwen bent, alleen maar versterken. Je kan het intellect van een konijn niet vergelijken met dat van hond of kat, die wel een onderscheid kunnen maken tussen wat mag van die rare mensen en wat niet. Hoewel sommige konijnen (al of niet terecht) een hekel kunnen krijgen aan één bepaalde persoon is agressie nooit persoonlijk bedoeld.

Het is het gestoord gedragspatroon van een meestal meer dan gemiddeld intelligent dier, dat ergens op zijn levenspad een traumatische ervaring heeft meegemaakt en sindsdien doodsbang is geworden.

Het eerste geval, de vergissing, gaan we dus bedekken met de mantel der liefde. We kunnen natuurlijk een beetje voorzichter zijn door het aangereikte hapje wat groter te maken of het bij hem neer te leggen in plaats van het uit de hand te willen voeren.

Tweede geval: bescherming van het territorium.
Mijn ondervinding heeft mij geleerd dat hier de meeste problemen kunnen beginnen. Stel je het volgende voor: Mijnheertje konijn is heel erg hongerig en ziet je aankomen. Maar jij bent zo ongelooflijk traag. Eerst het gemorrel om die kooi open te krijgen en dan, in de plaats van het zo fel begeerde eten, een hand zo maar in ZIJN kooi, ZONDER eten, op weg om zijn voederbakje te STELEN. Het konijn kan natuurlijk niet weten dat jij dat bakje alleen maar wil pakken om het even schoon te maken en opnieuw te vullen. Nee, het weet alleen dat er wordt binnengedrongen op zijn territorium en dat wat er gebeurt niet strookt met zijn verwachtingspatroon. Geloof me, veel konijnen worden op deze manier agressief gemaakt. Een heel goed en eenvoudig middel hiertegen is een voederbakje dat je aan de draad van het hokdeurtje kunt vastmaken zodat je met je hand niet meer in het hok moet graaien als het voedertijd is. Het is heel dikwijls zo dat een konijn alleen grolt of bijt op dit moment van de dag en dat het voor de rest van de dag gewoon een lieverdje is.

Sommige konijnen zullen echter nooit verdragen dat je in hun kooi komt om hen te aaien of eruit te tillen. Ga dan eens na of hij dezelfde dingen nog erg vindt nadat hij zelf uit het hok is kunnen komen en nu dus op wat neutraler terrein rondloopt. De kans is heel erg groot dat je hem nu wel mag aanhalen. Mocht je een beetje bang geworden zijn draag dan handschoenen. Toon nooit je angst, toon nooit dat je hem eigenlijk niet meer durft te pakken. Moet je hem hebben, handschoenen aan en met één beweging je hand op zijn schouders zetten, hem een beetje neerduwen (jij bent baas, dat mag hij best weten), met je andere hand zijn achterlijf ondersteunen en hups pakken maar. Nooit aarzelen, doen! Anders maak je de dingen alleen maar erger.

Derde geval: geslachtsdrift.
Hoewel rammen in de regel vriendelijker dieren zijn dan voedsters, kunnen ze humeurig worden wanneer ze niet kunnen leven zoals de natuur voorschrijft. Een mogelijkheid die zich dan stelt is castratie. Meestal krijg je een vriendelijker en handzamer dier terug.
Bij voedsters moet men een onderscheid maken tussen drachtige en zogende dieren en de anderen. Een voedster die haar jongen verdedigt is een goede moeder en geen agressief dier. Voedsters die nooit een nestje krijgen kunnen wel erg humeurige dieren worden. Ook hier zou men als één en ander uit de hand loopt sterilisatie kunnen overwegen.

Vierde geval: de onvervalste agressie: konijn op oorlogspad!

Het gebeurt gelukkig zelden, maar soms maken ze het wel echt bont. Ze bijten en ze menen het, ze laten je niet meer los. Pitbull bunny, here I come. Ze bijten niet alleen hard, ze zijn ook heel snel en kunnen je werkelijk angst aanjagen. Dit zijn dieren die geleden hebben en juist daarom een tweede kans verdienen. Draag laarzen, draag handschoenen, bescherm je gezicht. En maak voor jezelf de balans op of je deze situatie wel aankunt en aanwil.
Konijnen denken in patronen. Alleen wij mensen kunnen deze patronen veranderen.
Zoals reeds eerder gezegd, met straffen maak je het alleen maar erger. Blijf vriendelijk, spreek hem altijd zachtjes toe. Liefde kan wonderen doen, behandel hem met respect en met kalmte, blijf zeggen dat hij het liefste is dat je ooit is overkomen, forceer niets, ga die situaties uit de weg die hem woest maken en tracht met lekkere hapjes en lieve woordjes zijn wantrouwen weg te werken. Als je erin slaagt om het vertrouwen van deze bangerds te winnen is de voldoening niet te beschrijven. Laat zijn agressie alleen maar op jouw liefde botsen. Langzaam maar zeker zal hij ontdooien en uiteindelijk reageren zoals in zijn echte natuur ligt, met een nieuwsgierig likje en een vriendelijke por tegen je hand.

Een gouden regel in de omgang met dieren is om hen zelf het tempo te laten aangeven. Probeer te achterhalen welke bewegingen en welke momenten agressie uitlokken, analyseer deze gevallen en probeer ze te vermijden. Blijf altijd kalm, word nooit boos, weet dat jij de enige bent die iets aan de situatie kan veranderen. Het konijn is wat hij is. Hij heeft geleerd dat mensen niet te vertrouwen zijn. Leer hem met liefde en geduld dat hij ongelijk heeft.
Dit vraagt geduld en vooral zelfbeheersing.

Wat mensen en kinderen wel eens vergeten.
Konijnen zijn nachtdieren. In de late avond en de nacht zijn ze het actiefst. De wereld is dan op zijn rustigst en er is weing geluid. Overdag ligt het wilde konijn in zijn hol te slapen, veilig onder de grond.
Het tamme konijn heeft veelal nog datzelfde levenspatroon. Overdag doen ze korte dutjes en houden er niet van om steeds te worden wakker gemaakt of te worden opgeschrikt door harde en onverwachte geluiden. Slaaptekort maakt humeurig en plotse geluiden zijn gevaarpieken waar met angst of met agressie op wordt gereageerd.